فندق مامان حسام کوچولو

عزيزكم برات بگم از دسته گلايي كه هفته ي پيش به آب دادي. ماماني به خاطر شهادت حضرت زهرا 5 روز روضه داشت.روز قبل از شروع روضه ها ما رفتيم كمكش . اماتا ما بريم خودش بيشتر كارهاشو كرده بود .چون طفلي مي دونست كه من با تو بيشتر از اينكه كمكش كنم كارشو زياد مي كنم. شما داشتي آب مي خوردي . وقتي آبت تموم شد بلند شدي دنبال ماماني كه بهت آب بده افتادي و ليوان توي دستت خورد شد.اما خدا رو شكر فقط پايين يكي از ناخن هات خون افتاد كه برات چسب زخم زدم تا خونش بند بياد. توي آشپز خونه مشغول بازي بودي كه يك دفعه ديدم چسب روي زخمت رو باز كردي و سراميك و فرش رو با خون يكي كردي داشتم مي پوكيدم از عصبانيت به اين فكر مي كردم كه چطور تا ف...

گلم روز چهارشنبه 4ارديبهشت ما و پسر عموهات(رضا و مهدي و هادي) به همراه خانوماشونراهي شمال شديم. انقدر خوب و خوش بوديم كه مي گفتيم چه مسافرتي بشه...... غروب بود كه رسيديم سلمان شهر. هوا خيلي سرد و بود و بارون شديدي ميومد. همه هم خسته بودند تصميم گرفتيم صبح كه بيدار شديم بريم كنار دريا. همه خسته و بي حال خوابيديم.صبح تا از خواب بيدار شديم و خواستيم بريم تلكابين زنگ زدن كه باباجي ديشب حالش بد بوده. همه نگران بودن تا اينكه مادر جون زنگ زد و گفت الان حالش خوبه خوش باشيد. داشتيم مي رفتيم كه خبر دادن دايي خانم عمو رضا فوت كرده . سريع برگشتيم وسايلمون رو جمع كرديم و راه افتاديم. شب هم قم بوديم اول رفتيم خونه باباجي حال چندان خوبي...

                    عزيزم                    بهت تسليت مي گم باباجي(باباي بابايي) رفت پيش خدا   الان هم كه بعد از ده روز دارم برات مي نويسم دستم ياري نمي كنه و اشكم بهم اجازه نمي ده. خيلي غم سنگينه خدا رو شكر كه تو كوچكي و خيلي متوجه غم اندوه من و مخصوصا بابايي نمي ش ديگه نمي تونم بنويسم           انشالله سر فرصت مناسب خاطره ي آخرين لحظه ي ديدارمون رو برات مينويسم ...

عزيزم برات بگم از اين روز زيباكه ما شادي نداشتيم: امسال روز پدر براي ما خيلي سخت بود از طرفي ناراحت بوديم كه صبح روز عيد چطور خونه ي باباجي بريم و به كي تبريك بگيم؟ به جاي هديه براي باباجي بايد براش گل مي خريديم و سر مزارش مي رفتيم و سخت تر از اون ديدن روي دو دختر بود كه هديه ي روز پدر رو براي باباشون گرفته بودن اما به باباشون نداده بودن. و اونا هم بايد مثل ما براي باباشون هديه گل مي گرفتن و سر مزارش مي رفتن. واييييييييييييييييي كه چقدر سخت بود تحمل اين روز. اي خدا صبر بده اي خدا داغ دادي تحملش رو هم بده. ديگه نمي تونم بنويسم... ...

پسرم “  و هر از گاه در گذر زمان در گذر بی صدای ثانیه های دنیای فانی ، جرس کاروان از رحیل مسافری خبر می دهد که در سکونی ، آغازی بی پایان را می سراید ”         هنوز داغ باباجي روي سينه مون بود كه شوهر خاله اعظم در شب جمعه ي اول ماه رجب مصادف با شب آرزوها پرواز كرد و خاله و دوتا دخترش رو تنهاگذاشت.                 *کاش آن شب را نمی آمد سحر           کاش گم در راه پیک بد خبر             &nb...

عزيزم بعد از مدت ها كه خبر از غم و غصه ها مي دادم امروز اومدم تا برات از شيرين كاري هايي كه مي كني بگم. با اينكه همه حوصله ي خنديدن ندارن اما حضورت و كارايي كه مي كني براي چند ثانيه هم كه شده خنده رو رو لب هاشون مياره. صبح تا شما از خواب بيدار مي شي(ساعت 11) مي ريم خونه خاله اعظم. از در كه مي ري تو بعد از سلام دادن مي ري سراغ فرزانه و فاطمه مي پري روشون و مي گي آجيا پا .يعني آجي ا پاشيد و ساعت رو نشون مي دي و مي گي ظهره. وقتي هم بلند نمي شن دماغ هاشونو مي كني و اگر بازم بلند نشن دلشون رو وشگون مي گيري. دست به هر چي هم مي خواي بزني مي گي اعظم جون آقده ست؟ يعني اجازه ست. به هندونه مي گي نهي!!!!!!!!!!!! ...

                                             در سال             يك ماه است كه خدا بيشتر از هميشه دنبال دوست مي گردد                                       آيا تو دوست او نيستي؟    &nbs...